حکومت (مشارکت شهروندان):
موارد زیر عوامل اصلی تشکیل طبقه‌بندی حکومت است: مشارکت در تصمیم گیری، خدمات عمومی و اجتماعی، حکومت شفاف، استراتژی‌های سیاسی و چشم اندازها.
این طبقه‌بندی اشاره به روش عملکردی دولت و میزان شفافیت و کارآمدی آن در مدیریت منابع عمومی دارد و در برگیرنده همه جنبههای سیاسی، مدیریتی و خدمات عمومی است. این طبقه‌بندی نشان می‌دهد که در واقع، تکنولوژی همه چیز نیست و آمادگی نهادی و حکومتی، برای موفق شدن ابتکارات شهر هوشمند، ضروری هستند.
یک شهر هوشمند خدمات دولتی قابل تعامل و مبتنی بر اینترنت را فراهم می‌کند، که این خدمات اتصال مکان‌های مختلف به هم را امکان پذیر می‌سازد، تا بدین‌وسیله، فرآیندهای کلیدی حکومتی – چه از نوع داخلی میان ادارات و کارمندان و چه از نوع خارجی برای شهروندان و تجارت را دگرگون سازد.
به لطف ظهور فناوری اطلاعات و ارتباطات، شهرها سعی در ارتقاء دولت خود دارند، بنابراین، کلیه فعالیت‌های حاکمیتی که مبتنی بر فناوری هستند، مدیریت هوشمند به حساب می‌آید.
همچنین، دولت هوشمند به معنای وجود همکاری در بین ادارات و جوامع است – برای شفاف‌تر و پاسخگوتر بودن، مدیریت بهتر منابع و همچنین فراهم‌کردن دسترسی برای شهروندان به اطلاعاتی که با تصمیماتی که بر زندگی آنها تأثیر می‌گذارد، ارتباط دارد. در واقع، دولت هوشمندتر به معنی این است که خدمات و فعالیت‌ها به معنای واقعی شهروند-محور شود. به بیان دیگر، در یک شهر هوشمند، چالش اصلی حکومت این خواهد بود که به سوی انعطاف‌پذیری بیشتر حرکت کند تا بتوانند سیاست‌های بالا به پایین خود را با ابتکارات پایین به بالا و همچنین با غیررسمی بودن ترکیب کند.
بدین منظور، برای مثال، معمولا پلتفرم‌های آنلاین برای تشویق شهروندان به مشارکت در زندگی عمومی استفاده می‌شود. یکی از مورد استفاده‌ترین این پلتفرم‌ها، سایت‌های گزارش‌دهی هستند، جایی که شهروندان می‌توانند هر مشکلی را گزارش دهند. سایر سایت‌ها، شامل پورتال‌های نظردهی هستند که از طریق آنها، دولت می‌تواند مستقیما از دیدگاه عموم مردم نسبت به یک پروژه یا ایده آگاهی پیدا کند: اینگونه پروژه‌ها چیزی شبیه یک رفراندوم آنلاین هستند.
از سوی دیگر، مجموعه پروژه‌های شهر هوشمند شامل مشارکت چند ذینفع است. در واقع، بر اساس یک مطالعه صورت گرفته، موفقیت پروژه‌های مدیریت الکترونیکی E-Governance به روابط ذینفعان بستگی دارد که در آن “روابط ذینفعان” به چهار موضوع اصلی اشاره دارد:
- توانایی همکاری بین ذینفعان
- پشتیبانی رهبری
- ساختار اتحادیه‌ها
- کار در حوزه‌های قضایی مختلف
منابع
Al-Hader, M., Rodzi, A., Sharif, A. R., & Ahmad, N. (2009a). Smart city components architecture. In Proceedings of the International Conference on Computational Intelligence, Modelling and Simulation, (Brno, Czech Republic, Sep 7-9)
Al-Hader, M., Rodzi, A., Sharif, A. R., & Ahmad, N. (2009a). Smart city components architecture. In Proceedings of the International Conference on Computational Intelligence, Modelling and Simulation, (Brno, Czech Republic, Sep 7-9)
Arroub, A., Zahi, B., Sabir, E., & Sadik, M. (2016, October). A literature review on Smart Cities: Paradigms, opportunities and open problems. In 2016 International Conference on Wireless Networks and Mobile Communications (WINCOM) (pp. 180-186). IEEE.
Beatley, T., & Collins, R. (2000). Smart growth and beyond: Transitioning to a sustainable society. Virginia Environmental Law Journal, 287-322.
Cairney, T., & Speak, G. (2000). Developing a ‘Smart City’: Understanding Information Technology Capacity and Establishing an Agenda for Change. Sydney, Australia: Centre for Regional Research and Innovation, University of Western Sydney. Available at: http://trevorcairney.com/file_uploads/cgilib. 30886.1.IT_Audit.pdf.
Giffinger, R., Fertner, C., Kramar, H., Pichelr-Milanovic, N., and Meijers, E. (2007). “European smart cities.” 〈http://www.smart-cities.eu/index2 .html〉 (Mar. 2015).
Hall, R. E. (2000). The vision of a smart city. In Proceedings of the 2nd International Life Extension Technology Workshop (Paris, France, Sep 28).
Harrison, C., Eckman, B., Hamilton, R., Hartswick, P., Kalagnanam, J., Paraszczak, J., & Williams, P. (2010). Foundations for Smarter Cities. IBM Journal of Research and Development, 54(4).
Klein, C., & Kaefer, G. (2008). From smart homes to smart cities: Opportunities and challenges from an industrial perspective. In Proceedings of the 8th International Conference, NEW2AN and 1st Russian Conference on Smart Spaces, ruSMART 2008 (St. Petersburg, Russia, Sep 3-5).
Monzon, A. (2015, May). Smart cities concept and challenges: Bases for the assessment of smart city projects. In 2015 international conference on smart cities and green ICT systems (SMARTGREENS) (pp. 1-11). IEEE.
Nam, T., & Pardo, T. A. (2011, June). Conceptualizing smart city with dimensions of technology, people, and institutions. In Proceedings of the 12th annual international digital government research conference: digital government innovation in challenging times (pp. 282-291).
Partridge, H. (2004). Developing a human perspective to the digital divide in the smart city. In Proceedings of the Biennial Conference of Australian Library and information Association (Queensland, Australia, Sep 21-24).
Scholl, H. J., Barzilai-Nahon, K., Ahn, J-H., Olga, P. & Barbara, R., E-commerce and e-government: How do they compare? What can they learn from each other?, Proceedings of the 42nd Hawaiian International Conference on System Sciences (HICSS 2009), Koloa, Hawaii, January 4-7, 2009
Zubizarreta, I., Seravalli, A., & Arrizabalaga, S. (2016). Smart city concept: What it is and what it should be. Journal of Urban Planning and Development, 142(1), 04015005.
