هنگام ساخت شهرهای هوشمند، سیاست‌ها و استراتژی‌های پیرامون آن باید حول مردم باشد نه فناوری. هوشمندی فقط نصب رابط‌های دیجیتال در زیرساخت‌های سنتی یا ساده‌سازی عملیات شهر نیست بلکه استفاده هدفمند از فناوری و داده‌ها برای تصمیم‌گیری بهتر و ارائه کیفیت بهتر زندگی است. کیفیت زندگی ابعاد بسیاری دارد، از کیفیت هوا گرفته تا احساس امنیت در هنگام راه رفتن در خیابان‌ها. اخیرا موسسه جهانی مکنزی دریافته است که شهرها می‌توانند از فناوری‌های هوشمند برای بهبود برخی از شاخص‌های اصلی کیفیت زندگی استفاده کنند. شهرهای هوشمند هوش دیجیتال را به دنیای شهری اضافه می‌کنند و از آن برای حل مشکلات عمومی و دستیابی به کیفیت زندگی بالاتر استفاده می‌کنند. به گفته مک کینزی، سه لایه هوشمندی وجود دارد که کیفیت زندگی در شهرهای آینده را بالا می برد:
پایگاه فناوری که شامل شبکه دستگاه‌های متصل و حسگرها
برنامه‌های هوشمند و قابلیت تجزیه و تحلیل داده‌ها
انطبلق‌پذیری و تصمیم‌گیری بهتر و تغییر رفتار
شهرهای هوشمند باید دارای چهار ویژگی نوآوری، پایداری، مقیاس‌پذیری و تکرارپذیری باشند. از نظر ساخت یک شهر هوشمند، پنج حوزه اصلی وجود دارد که باید در نظر گرفت: حکومت، جامعه، زیرساخت‌ها، محیط زیست و اقتصاد.
از نظر حکمرانی، برنامه‌ریزی شهری، عملیات شهری و امور مالی، مشارکت شهری باید در نظر گرفته شود.
از نظر جامعه، ایمنی و امنیت عمومی، تأمین بهداشت، استفاده از دسترسی و اتمام تحصیلات، شمول اجتماعی و تغییرات جمعیتی باید مورد توجه قرار گیرد.
از نظر زیرساخت‌ها، آب، پسماند، تحرک، انرژی و جامعه باید مورد توجه قرار گیرند.
از نظر محیط زیست، آلودگی هوا، حفاظت از زمین، حفاظت از آب، حفاظت از تنوع زیستی و انعطاف‌پذیری شهری و سازگاری با تغییرات آب و هوا باید مورد توجه قرار گیرد.
از نظر اقتصادی، فضای کسب و کار شهری، سرمایه‌گذاری بخش خصوصی، توسعه اقتصاد رقابتی و رشد سبز باید مورد توجه قرار گیرد.
شهرهای هوشمند می‌توانند بسیاری از جنبه‌های زندگی ما را دگرگون کنند و بنابراین، پروژه‌های شهر هوشمند باید تأکید خود را بر مردم بگذارند نه بر روی فناوری.
چهار ویژگی و پنج زمینه اصلی تمرکز ذکر شده در بالا می‌توانند به شهرهای سراسر جهان کمک کند تا شهرهای هوشمند مردم‌مدار ایجاد کنند .
مترجم: Ladan Mostafazadeh
منبع: worldsmartcities.org
