دولت الکترونیک یا دولت دیجیتالی دولت الکترونیک یا دولت دیجیتالی، به استفاده دولت از فناوری اطلاعات برای جابجایی اطلاعات بین مردم، سازمان‌ها، بازارو ارکان دیگر دولتی گفته می‌شود. دولت الکترونیک ممکن است توسط قوه مقننه، قوه قضائیه یا قوه مجریه به کار برده شود تا بهره‌وریداخلی را بهبود بخشد، خدمات عمومی را ارائه دهد یا روندهای دولتی مردم گرا را برایمردم فراهم کند. دولت الکترونیک در واقع
تابستان امسال پرونده خوبی را برای صنعت برق رقم نزد، چراکه شاهد خاموشی‌های برنامه‌ریزی شده‌ای بودیم؛ موضوعی که حساسیت مسئولان برقی را بالا برده و موجب شده برای سال آینده، تدابیر اساسی در نظر بگیرند که یکی از آنها، استفاده از اینترنت اشیاء برای کنترل بار سرمایشی ادارات دولتی است. در مفهوم کلی، اینترنت اشیاء،
طبق مطالعه‌ای که موسسه استراتژی ادن انجام داده است، 50 دولت برتر شهر هوشمند در جهان رتبه‌بندی شده‌اند که این نخستین رتبه‌بندی مستقل در نوع خود است که نقش دولت‌ها را در پیشبرد استراتژی شهر هوشمند ایفا می‌کند. آقای Calvin Chu Yee Ming، از سهام‌داران انستیتوی استراتژی ادن می‌گوید: پیشبرد توسعه و تقویت مجدد شهرهای
دولت هوشمند یا دولت خوب دو طرف یک سکه هستند. استفاده از اینترنت و فناوری دیجیتال باعث ایجاد دولت پیشرو، مشارکت مردمی، تقویت نهادهای دولتی و ادغام کلیه اقشار جامعه است. فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) به بخشی جدایی ناپذیر از سبک زندگی ما تبدیل شده است. بدون اینترنت و فناوری دیجیتال شیوه زندگی مدرن
حکومت (مشارکت شهروندان): موارد زیر عوامل اصلی تشکیل طبقه‌بندی حکومت است: مشارکت در تصمیم گیری، خدمات عمومی و اجتماعی، حکومت شفاف، استراتژی‌های سیاسی و چشم اندازها. این طبقه‌بندی اشاره به روش عملکردی دولت و میزان شفافیت و کارآمدی آن در مدیریت منابع عمومی دارد و در برگیرنده همه جنبههای سیاسی، مدیریتی و خدمات عمومی است.
